Lyden av hav

Det er sommarvarmt. Vi drikk kaffi på terassen.

Det er likevel uvanleg vêr i Agadir i Marokko.

Fuglane blir overdøyvd av havet som brusar og brenningar som bryt mot strand. Bølgene er brune, like brune som sanden på stranda. Himmel og hav går i eitt med kvarandre, i ein gråsvart horisont.

I morgon er det meldt 18 grader og 0 mm nedbør.

Souk

Vi skulle til sentrum, men hamna på ein marknad.

Taxisjåføren meinte vi hadde meir igjen for å besøkje Soukuen enn å gå gatelangs og bli våte av regnet i sentrum.

Vi takka ja til å bli køyrt til den lokale turistmarknaden. Her fekk vi ei kulturoppleving utanom det vanlege. I døra vart vi møtt av eigaren, som viste oss ein annan mann som vi kunne spør om hjelp hos, og fem etasjar med tepper, smykke, keramikk, sko, veske og ikkje minst møblar, store digre bord og stolar. (som vi umulig kunne få med heim)

Men "hjelparen" gjekk etter oss som ein innkrevar. Vi pruta, og "krangla", var ikkje interessert og så veldig interesserte igjen. Simon pruta, eg pruta, Frode pruta - veldig spesielt.

Til slutt vart han litt for innpåsliten, synst eg. Han verka veldig fornøgd då vi reiste...

Kamelriding

Fyrste dagane i Marokko er prega av regn og tunge skyer. Søndag bestemte vi oss difor å ri på kamel.

Det var ei artig og annleis oppleving! Og eg vakna litt stiv og støl i ryggen dagen etter. Tydelegvis har eg anspent meg...

"Sjåføren" passa godt på at vi hadde det bra, gjekk i to timar på mjukt sandete underlag, ikkje i Sahara, men gjennom ein fattig landsby, forbi tonnevis med søppel langs ruta, langsmed kongens palass vakta av uniformskledde menn. På andre sida av ein grå høg mur låg grøne golfbane-vidder.

Kamel-eigaren tok oss til naturparken ved elva som kjem frå Atlas-fjella. Her troppa han opp med Cola- og Fanta-flasker som vi skulle dele med kamelane og kravde ekstra pengar før vi fekk dra heimover.

Shuttelbuss

Vi tok taxi frå flyplassen til Runway-hotellet på Gardermoen fredag kveld. Prisen vart 300 kroner for fem minuttar i bil. Frode betalte med bismak.

For på nettet til hotellbestillinga vart det informert om shuttelbuss - utan ekstra kostnad, trudde han. Shuttel-bussen ville gå om fem minutt. Men fordi den skulle ha betalt, tok vi altså taxi...

Til hans forsvar var det bitande kaldt, minus 10 grader, for Afrika-fararane som håpar på sol og sommar den neste veka.

Rekn med regn i Afrika

Komande veke reiser vi til Marokko.

Vi har lenge gleda oss til ei veke i varmare strok. På eit normalår er det rundt 350 soldagar i året i Agadir. Men neste veke ser ut for reine Vestlands-veret (sett vekk ifrå temperaturen då).

Det er meldt 72 mm nedbør på tysdag! Og laurdag når vi landar, er det også meldt om store nedbørsmengder. Temperaturen derimot ligg på rundt 20 grader, heldigvis.

Men turen er bestilt og vi er klare for å reise. Vi tar med oss regnjakke og kjenner oss kanskje som heime...

Sjå veret her.

Havbåra mot øyret

Eg frykta vinden, utan grunn!

For eit par helgar sidan var vi på Stad. Ragnhild og Martin inviterte oss til feriehuset sitt på Leikanger. Og for eit flott vertskap, og ei god helg! Vi vart mottatt med opne armar, fekk deilig Raclette (omn på bordet som smeltar Sveitsisk ost + grønsaker) i eit blått koseleg kjøkken.

Åtte vaksne rundt bordet, felles song og gode historier. Kor vart kvelden av?

Søndag drog vi til Ytre Fure, til hytta hans Julius Fure (far til Ragnhild). Kvar søndag gjekk han dit, sang salmar, såg på havet og naturen og hadde si gudsteneste der.

Vi starta turen i øs-pøsande regn, men det vart opplett etterkvart. Ein halvtime i haustnatur, må berre opplevast! Med storhavet midt imot.

Eg har aldri vore glad i vind, sterk vind vel og merke. Men denne søndagen var det lyden av hav som roa sjela. Med diktlesing og ACapella song, med havbåra i bakgrunnen, var det godt å vere til.

Nytt husvere

Eg er blitt eigar av ei 50 m2 stor leilighet i Bergen sentrum. Frode er medinvestor.

I neste veke skriv vi under kontrakta. Det er eit husvere med to soverom, stove og kjøkken i eitt og eit stort bad + ei bod. Vil du sjå den klikk her.

Den ligg like ved Store Lungårdsvann, i Møllendalsveien. Eg kan gå eller sykle langs vatnet til jobb.

Sist veke ringde Karina og sa ho gjerne vil leige seg inn hos meg. Det vart eg glad for. Då blir det litt billegare, både for meg og henne.

Sjølv om vi er to, er det plass til besøkande!