Travle dagar

Vi er i siste del av september. Sommarputene er pakka på loftet og kvikksølvet i gradestokken kryp nedover.

Hausten er ei travel tid. Det er oppstart av skule, trening, jobb og nye arbeidsoppgåver. Dagane går over i kvarandre og helgane er gode avkoplingspunkt frå travelt kvardagsliv.

Men av og til spør eg meg om vi har det så travelt at vi gløymer å sjå kvarandre, naboar og vener rundt oss. Bryr vi oss nok om kvarandre, eller har vi nok med oss sjølve?

Etter den forferdelege tragedien i Oppegård, lurer eg på kva som rører seg i hovudet på dei som har det så vanskeleg at drap er einaste utveg. Er det kulturelle forskjellar som gjer oss framande for kvarandre, eller kan det vere manglande interesse for dei vi har rundt oss?