Kjære Anne Tove, min venn! Eg følgjer med deg i sorga.
Du talte så varmt om han Even då vi var på besøk hos deg. Eg kjenner han ikkje, men har forstått at han var ein fantastisk gut. Han jobba på garden din. Du hadde alltid eit rom til han. Han klarte seg godt og var på veg oppatt. Eit hjertebarn for deg.
Takk for di omsorg, for han. Han hadde ei tante som brydde seg. Takk fordi du er så generøs! Mot Even og mot oss andre.
Her er notat som du skreiv på Facebook. Eit nydeleg dikt, som får tårer til å trille frå augekroken.
Me har mista vår kjære Even. Nevø og godgutt, smertebarn og hjertebarn i 27 år.
Eg ga han et dikt under ei av dei hardaste føykene og vil dela det her:
"Ein gong bar eg deg på armen og byssa deg i søvn mot alle natteskuggane.
Eg kunne skjerma deg mot stormkast og frost og syngja deg trygg og varm.
Nå kan eg berre stå her i det livet som krev av oss alle og sjå deg gå din eigen veg.
Eg kan ikkje lenger verna deg eller ta livsbørene frå deg.
Men ennå syng eg for deg !"
B.Bratlund
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar